Es Träffe z Fulesee

Es Träffe z Fulesee

Es Träffe z Fulesee

Text: Barbara Traber

E heisse Ouguschttag. Nid emal uf em Wasser het es Lüftli gwääit. D Erika isch im Bug vor «Stadt Thun» gstande u het d Fahrt gnosse. D Stockhornchetti het sech so schön im See gspieglet… Si het spontan beschlosse, ds Schiff bis uf Fulesee z näh, wil si gägen Aabe dört e Fründin, wo i de Ferie am Thunersee isch gsi, het welle träffe. 

Wo si hinderegluegt het, isch ere e blondi Frou ufgfalle, i wysse Lynehose u rotem T-Shirt. «Letizia!», het si grüeft. D Frou het zuere gluegt u glachet. Wi denn vor – fasch füfzg Jahr. D Erika het das Lache sofort wider kennt. D Letizia isch uf se zuecho – u scho sy si sech i den Arme gläge. Zwo Froue, wo enand nie vergässe hei, o we si sech syt Jahrzähnte nümm gseh hei. D Letizia het verzellt, si heige se gsuecht, der Hansi u sii, si heige usgrächnet, dass si öppe zur glyche Zyt uf däm Schiff unterwägs syge. «Hansi!» D Letizia het irem Maa geng no so gseit. 

I Gedanke het d Erika es halbs Jahrhundert hindertsi bbletteret u ds Büro z Lausanne, wo si mit der Letizia zäme gschaffet het, vor sech gseh. Di beide junge Sekretärinne sy ir Mittagspouse zäme ga ässe u scho gly Fründinne worde. D Letizia het geng welle Dütsch rede statt Französisch. Wiso usgrächnet Dütsch? Da het si aafa schwärme vom Hansi, emene Dütsche, wo si i de Ferie z Italie heig glehrt kenne. Si vermiss ne, het si gsüüfzget u Ougewasser gha vor Liebes- chummer. Dass me so verliebt het chönne sy! Es het kes anders Thema ggä als dä wunderbar Hansi. 

Won er du ändleche uf Lausanne isch cho u si ne der Erika vorgstellt het, isch die enttüüscht gsi. So ne längwylige Typ ohni Charme, e Buechhalter, e pingelige Zahlemönsch! Dä het doch gar nid zur rassigen Italiänere passt. Aber dä Hansi het me der Letizia nid chönne usrede. Si het ires Härz a dä verlore gha. Nume füf Mönet speter het si ghürate, mit wyssem Chleid u Schleier, u isch ir Neechi vo Saarbrücken glandet. Es einzigs Mal isch d Letizia samt em Hansi im Schlepptou z Thun uftoucht. D Erika het ir Zwüschezyt o ghürate, isch voll beschäftiget gsi mit irne Zwillinge u het chuum Zyt gha für iri Fründin, wo lang vor ire Mueter isch worde, e richtigi italiänischi Mamma. 

Es isch vo denn aa bimene länge Brief um d Wienacht ume bblibe. Zwüsche de Zyle het me gspürt, dass d Letizia under der Chelti z Dütschland glitte het, o der mönschleche Chelti. Si isch en Ussesytere bblibe, d italianità het sech nid la verlügne. 

… u scho sy sech di zwo Froue i den Arme gläge.

U hütt Morge het si iri Fründin überrumplet mit emene Telefon us Fulesee. Was het d Erika anders welle, als di Yladig zum Nachtässe aaznäh? Uf em Schiff het der Hans du ändleche verrate, d Letizia wärdi hütt sibezgi, si heig dä rund Geburtstag am Thunersee welle fyre. «I ha doch nid gwüsst, dass du Geburtstag hesch, i ha nid emal es Gschänk mitbracht!», het d Erika beduuret. «Du bisch mys Gschänk», het d Letizia glachet, «das längt doch.»

Der Hans het sech vor em Ässe i ds Hotel welle ga anders aalege. Di beide Froue sy unterdesse a der Seepromenade uf enes Bänkli ghocket. D Erika het gfragt, wiso d Letizia usgrächnet hie well Geburtstag fyre? Da het iri Fründin verzellt, dass si i de Nachchriegsjahr zwöi Mal a Thunersee heig dörfe cho Ferie mache, für sech z erhole, imene Chinderheim. Mi heig se dört ufpäppelet, es syg gsi wi im Paradies. «Ovomaltine! Ds Beschte, wo me sech cha vorstelle», het si gschwärmt.  U leider isch nach dere Liebeserklärig a d Schwyz ire Maa uftoucht, imene Aazug, mit Hemmli u Grawatte, korrekt wi geng, u het ds Gspräch der ganz Aabe a sech grisse. Dass er Räntner syg u sech im Hushalt nützlech machi, het er sech grüemt. Choche chönn er nid, höchschtens Pellkartoffeln, derfür heig er glehrt putze u ychoufe. D Letizia het mit emene Lache ergänzt, er bring geng Sonderaagebot hei, meischtens überflüssigs Züüg. Je meh dass er gredt het, deschto dütlecher isch ds Bild worde, wo d Erika all di Jahr von em gha het: eine, wo geng uf finanzielli Vorteile luegt. Jede Tag i de letschte vierzg Jahr heig er Zahle hin- u härbbygelet u di meischti Zyt vo sym Läbe der Firma gopferet. Früecher heig er se chuum gseh. Wen er vom Büro heicho syg, heig si sech grad zwäggmacht, für ar Aabeschuel iri Italiänischstunde ga z gä.

Iri Schüelerinne u Schüeler syge wi ne zwöiti Familie gsi, het d Letizia erklärt u mängisch es italiänisches Wort ygflochte, wes ere glungen isch, ire Maa churz z unterbräche. Jitz mües er halt luege, dass er sys Läbe so chönn yrichte, dass si enand nid i d Queri chöme, het dä gmeint. Het sech d Letizia i Hans verliebt, wil er ganz anders isch gsi als d Italiäner? Zueverlässig, integer, sparsam. Der Hans het vo syre Frou erwartet, dass si sech um d Hushaltig u um d Chind kümmeret. Es Huus, jedes Jahr Ferie z Italie, e gueti Usbildig füre Nachwuchs. Der Suhn syg e Tröimer, dä brings zu nüüt. Derfür heige si zwöi Groschind vor Tochter, wo als Ärztin imene Spital schaffi. 

Es isch irritierend gsi, wi der Hans vo der Letizia geng als «sii» gredt het. Ire schön Name het er chuum je gseit. Wi we si nid dagsässe wär, nid usgrächnet hütt ire 70. Geburtstag gfyret hätt. O a däm Tag isch är im Mittelpunkt gstande u het schallend glachet über di jungi Serviertochter, wo schlagfertig syner Sprüch pariert het. Wiso het er syre geng no attraktive Frou nid es einzigs Komplimänt gmacht u derfür d Serviertochter aagmacht? Schad um dä schön Summeraabe am See. Stimmig isch nid ufcho. Wo der Hans einisch uf der Toilette verschwunde isch, het si gfragt: «Letizia, wi hesch du das gschafft, über vierzg Jahr lang dys wunderbare Lache nid z verliere?» Si machi jede Morge Yoga u meditieri. Es heig o Zyte ggä, wos ere nid guet ggange syg, si heig albe schrecklech Längizyti nach Italie gha. Schlimm sygs gsi, vor füf Jahr iri Mueter z verliere. Zwar het di Ehe all di Jahr ghalte, aber no geng het d Erika iri Fründin nid chönne verstah, o we si geng betont het, si heiges guet zäme, allerdings ohni je ds Wort Glück i ds Muul z näh! Oder tüüschen i mi, het si ddänkt, isch das en anderi Art Glück, won i nid cha gseh?

«Letizia, wi hesch du das gschafft, dys wunderbare Lache nid z verliere?»





Barbara Traber

Geboren 1943 in Thun. Handelsdiplom, Auslandsaufenthalte in London, Lagos, Paris. Lebt heute in Worb. Freie Autorin, Herausgeberin, Lektorin, Übersetzerin.

Zahlr. Publikationen: Lyrik, Romane, Erzählungen (auch in Mundart), Krimis, Sachbücher; zuletzt: «Vo naachem u vo wytem», Bärndütschi Gschichte, Landverlag 2013; «Für immer jung und schön». Olga Picabia-Mohler (1905 – 2002), Eine Annäherung, Zytglogge 2014.
www.traber-traber.ch 

 





Hinterlassen Sie einen Kommentar

* Erforderlich