E Summerhochtuur uf ds Aletschhorn
E Summerhochtuur uf ds Aletschhorn
Text: Ilse Vögeli
Bi wunderschönem Wätter stige mer uf über d Moräne zu üsem Biwakplatz uf drütuusigföifhundert Meter über Meer. Mir ruume der Platz vo de grobe Stiine u schichte se ringsum uf, zu Schutzmüürli, won is Hiubi gä vor em chaute Nachtluft, wo über d Moräne chuttet. Chly usserhaub vom Lager bouue d Bärgfüerer no wyteri Müürli. Ds Nachtlager isch parat, d Zibelesuppe mit Wurscht ploderet i der Fäudchuchi. Es füürigs Aupeglüeie uf aune Gipfle, d Sunne, wo wi ne roti Latärne ungergiit, di schwarze Schätte, wo us der Tüüfi vo de Täler langsam ueche graagge, sy der Rahme vo üsem Nachtässe us der Gamäuue. Bevor es i Schlafsack giit, gits vom Hubi no es Guetnachtgschichtli: «I hoffe, dir hiiget auui gueti Schlafseck. Es wird de chaut di Nacht. Es wärde kener Chliider abzoge. De lääret der der Rucksack u stecket d Füess samt em Schlafsack dry, das ysoliert no zuesätzlech.» «Was hesch de du für ne Schlafsack, isch dä wermer?», fragt öpper. «Mi Schlafsack, dä isch ganz es bsungersch, koschtbars Stück. I bi bi der Ysatzgruppe Oberwallis vo der Rega tätig. Vor etleche Jahre hi mer en Ysatz i der Nordwang vom e Viertuusiger gha. Ir schwirigschte Passage vo der Wang isch sit lengerer Zyt e häublaue Fläcke gsichtet worde. Es chönnt es Biwak sy, hets
ghiisse. Mir si avisiert worde, u mit em Heli ufgstige. Es isch es Biwak gsy, der Biwaksack, ds Materiau, Picku, Chochgschirr mit Karabiner u Schrube am Feus gsicheret. I ha mi us em rotierende Helikopter hert a der Wang la absiile. Plötzlech flatteret e Schwarm Dohle, wo dert i de Feuse ghocket isch, mit grossem Gschrei dervo. Der Biwaksack, häublau, usbliichet vo Sunne, Wind u Wätter, aber no ganz, der Ryssverschluss bis dreiviertu ueche zue. Wie lang hanget ächt dä scho da?, giit mer düre Chopf. Driine fingen i nüt me weder di wysse, suber abgfrässene Chnöcheli vom ene mönschleche Skelett. Mir hi aues abmontiert, zämepackt u i ds Tau gfloge. Die stärbleche Überräschte si uf em Chiuchhof begraben worde.» Üs aune isch ii chaute Tschuder um der anger der Rüggen uf u ab, das chüüt dir nech vorsteuue. «U das isch dä Schlafsack, wo du da hesch? Du Grüüsu!» hets vo aune Syte tönt. «Ja sicher», brichtet Hubi wyter. «E settige flotte Biwaksack, für Nordpou-Temperature gmacht, gheit me doch nid furt. Mi Frou het ne dür d Wöschmaschine gla, u dä isch no hüt perfekt. Dä wird a myner Ching wyter vererbt. I däiche äbe ökologisch u läbe o derna. I bi sowiso der Miinig, dass mir üs auui, wenn mer tot sy, vo de Vögu söue la frässe, anstatt mit viiu Energie verbrönne, de wär der natürlech Kreislouf gschlosse.» «So u jetze Themawächsu», siit Hubi. «Mir sy da e Gruppe vo zwänzg Lüt, jede mues iinisch usträtte u ga sys Gschäft erledige. Mir hi e Lokus bouue, u dä z bruuche giut für jede. Kaktüsser uf der ganze Moräne ume zsetze isch verbote. Es wird o ke Papier bruucht, das isch nid gestattet. Me nimmt e grössere flache Stii u putzt z ringetum, de nimmt me e chynere für d Detailreinigung u zletscht nimmt me no e chlyne spitze für ds Rosettli z putze. I hoffe, dir higet verstange, was i miine.» Ufmerksam het di ganzi Gruppe däm Hygienevortrag zueglost u schier ds Muu offe vergässe. «Mit Stiine ds Füdli putze?» «Das giit sehr guet, dir müesset nume probiere.»
I ha es grosses Vertroue übercho i di Manne. Ihri Gwüssehaftigkiit u Rueh hi mir d Ängscht vor em Bärg gno.
Mit em Chlapf vo me ne Schwizerchracher weckt üs der Sepp am Morge am haubi drü u gly blitze d Taschelampe wi Lüüchtchäferli überau uf, bis sech die Liechtli ändlech ordne u sech di Kolonne wi ne länge Tusigfüessler em Gletscher zue bewegt.
Langsam stigt der Morge uf a de Bärgspitze, d Stärne erlösche, bis nume no der Morgestärn zwinkeret u mit der Hiiteri vom Tag wettiiferet. Ds Aletschhorn stiit i syr ganze klare Pracht vor mer. Füürrot strahlet der Gipfu im erschte Sunneliecht. Dert obe darf i stah ii paarne Stunge, chas no fasch nid gluube!
Es wird stiu i de Siiuschafte, es red niemer me, jedes bruucht d Chraft u der Schnuuf zum Stige. I regumässigem Rhythmus knirsche d Stygyse uf em Ysch u die metauige Tön vo de Pickle gä der Takt derzue. D Siili sy gspannt, der Gletscher isch vou Spaute u heimtückisch vo re Schneedecki zuedeckt. Der Ufstiig am Schattehang isch gääij, d Schritte wärde chürzer u jedes hushautet mit de Chreft. Jedi unötegi Bewegig vermydet me für der Schnuuf chönne z bhaute.
Mir hi der erscht sunnig Sattu erstige. E
biissige Luft wäit vo der Bärnersyte här u mir zieh d Chappe tüüfer über d Ohre. E Schluck heisse Tee, e Bitz Brot u Chäs gän is nöij Chraft, für e letscht Steilhang us blankem Ysch. Der Hubi sicheret mi. I schlah der Picku i d Yschwang, zieh e Fuess nache, schlah d Frontzagge vom Stigysen i, suechen e Griff mit der angere Hang, zieh dise Fuess nache, u so wyter Schritt für Schritt, Griff für Griff. Der Hubi sicheret mi am
Siili, aber myner Wadli föh aafa zittere, d Oberschänkle ermüede, i ha ke Chraft meh für wyter z gryffe: «Hubi, häb mi, i mues la gah, cha nümme.» – «Grad obe zueche isch e grosse Absatz, häb di, i zieh.» Mit eme Ruck vom Hubi am Siili schaffen i dä Schritt u bi grettet. No ne churze, chuzelige Abschnitt isch d Chlätterei über ds Feuseross, dä Graat isch schmau, i luege weder rächts no linggs i d Tüüfi, u konzäntriere mi druf, won ig der Fuess wöu absteue.
Plötzlech stan i uf em Gipfu vom Aletschhorn, erschöpft, aber überglücklech. Freudeträne rünnele über Backe. Danke Hubi, für di tipptoppi Füerig. Überwäutiget wanderet der Blick über die mächtegi Bärgwäut, vo Gipfu zu Gipfu, vo Chötti zu Chötti. Gäge Süde nach Italie u wieder zrügg i d Walliser Aupe u Täler. D Hollandia- u d Oberaletschhütte winken mer zue u grüen zieht sich ds Lötschetau i d Tüüfi. Gäge ds Mittuland verdecke Kumuluswuuche d Sicht, aber über mir wöubt sich e tüüfblaue Himu. Wie herrlech isch die Gipfurascht! Doch d Zyt luuft, es isch no e wyte Abstiig bis i d Glingelhütte. Der Schnee wird gly weich u d Schneebrügge gfährlech über d Spaute. Vorsicht, Siili strecke, der Picku ysetze! Zwüschyche gits e rassegi Rutschpartie über sunnegi Schneehäng. No iinisch grüessen i üse romantisch Biwakplatz uf der Moräne. I erinnere mi a d Zibelesuppe u em Schüblig am Abe vor em Ufstiig, wo mi vor u nachhär nie meh so guet düecht hi, u der Gaffi nie meh so duftig isch gsy wi nach Sepps Donnerschlag am Morge am drü.
Der Aletschgletscher ziigt sech bim Abstiig ime ganz neue Biud. Mir marschiere dür nes Labyrinth vo Yschbärge, Yschtäler, tüüfe, blaue Spaute, u unger üsne Füess gurgle d Gletscherbäch verby, de glattgschliffene Feusplatte vom Märjelesee zue, e wiudromanteschi, ydrücklechi Gletscherwäut. Es het scho afa fiischtere, wo mir i der Glingelhütte aachöme, u da – wie cha die Wuche schöner z Änd ga aus mit eme heisse Raclettfescht u re düretanzete Nacht, bis Zeije u d Färschere vor u hinger dür die rote Socke useluege?
Plötzlech stan i uf em Gipfu vom Aletschhorn, erschöpft, aber überglücklech.