Text: Andreas Feuz | Fotos: zvg

Wela von iis Bueben die Idee hed gchäben, grad eis ga z fischen, das weis i nimme. Während der grosse Pousen, anstatt schuuten, hei mmer äben das Fischen ohni Padänt usgheckt. Gesagt, getan! Mier hei gwisst, das der kantonal Fischerverein all Jahr i Trachsellouenen Forälli ussetzt. Im Schallewärch, we mier mu sägen, heig s doch teiff Glinten, da miessen doch Fischa drin sii. Das siin eso iiser Buebengedanke gsiin. 

Ds Schallewärch ischt e teiffi Schlucht zwischen dem Schiirboden u Trachsellouenen. Da mues i no grad sägen, s ischt nid unbedingt z empfälen, das mu dert geid ga fischen. Ds Schallewärch ischt e wildi, felsegi, nassi, teiffi Schlucht, wan im Summer d Tschingellitschena derdiruus tobed. Aber mier hein doch an em Ort wellen ga fischen, wa nnes niemmer gsehd, u dert, da gsehd eim niemmer. An em scheennen Sunntig im Brachet sii mmer uusgrickt, mier hei nnes bi Fuchs Ruedi im Pfang under der Furen troffen. E Fischerrueta hei mmer e keini mitgnuun, das wää viil z uffällig worden, aber suscht hei mmer is mid Änglen, Einhaar, Blii u Chärderen iddeckt. 

Nach enem churzen Buebenbriefing sii mmer abgmarschierd dir ds Pfangli iin Richtig Hinders Luterbrunnental. In der Ziit hein mier Bueben niid anders gwisst, wan z loufen, Teffleni hein mier no keiner gchäben. We mmer schier hein wellen moderner siin, den hei mmer d Velo gnuun. Fuchs Ruedi u der Outor siin nach zirka anderhalb Stund Fuess­marsch fascht am Tatort achoon. D Litschena isch des Tags grossi choon un milchegi, eigetlich gued fir z fischen. Mier sii vom Bärgwärch här dem Ärzwäg gfolgt bis a d Litschena, dert sii mmer ubere Winterstäg uf die rächti Siita vom Bach fir z fischen. Där Winterstäg ischt iisi Privatbrigg gsii, da hei mmer im Winter, we mmu uf ds Bletschli na Heu ischt, geng d Heupintla druber anha gschleipft. Uf em rächten Ufer vor Litschenen hed s dennzumal no schier wen es Ufer gchäben, hiit chennti mu da gar nimme fischen. Das Ufer hed s des Nachts, wan en Gletscherabbruch ischt in Hubelsee gchiid u ddär ischt uberliffen u der Rotbach durch das ischt en riissenda Fluss worden, wägputzt.

Ruedi, wa sech am beschten hed usgchennd mid fischen, hed en Angel firhagnuun und zirka zween Meter Einhaar. Är hed das Einhaar mid dem Angel verbunde, hed no zwei Bliichrigeni drataan un e scharpfa Chärder, u schon hed das Fischen chennen losgahn. Oi, das isch ddue gsiin fir Bueben. Äs gid ja e Witz, wan der ander frägt, was lengwiiliger siig wa Fischen. Zueluegen! Aber das Zueluegen isch des Tags nid lengwiilig gsiin. Voller Spannig han i Ruedi zueggugged, wen er ds Einhaar in em gäbigen Gluntli hed i ds Wasser glaan. We gseid, mier hein kein Fischerrueta gchäben u durch das numen dem Rand nah chennen fischen, was nid en Nachteil isch gsiin des Tags, wil d Litschena isch grossi choon u d Fischa am Rand sii gschwummen. 

Chuum hed Ruedi ds Einhaar i ds Wasser glaan, hed s schon e Ruck ggään u Ruedi hed der erscht Fisch uusazogen. En grossi, wunderscheenni Bachforälla, es Prachtsexemplar und erscht no e gfrävleti. Mier hein dä Fisch fachmännisch usgnuun u nen in es Tiechli grolled u sofort i Rucksack verruumd. Wen uf ds mal der Wildhieter wä choon, hätte mer numen grad miessen ds Einhaar zämenrollen und im Hosesack la verschwinden, u den hätt eigentlich alls harmlos usgsehn. Sofort hei mmer no grad eis gfeckt inem andren Gluntli, u schon glii hed wider e Fisch apissen. Mier siin in en richtegi Fischereuphorie choon un hein no grad eis es dritts Mal probierd, mu seid ja, aller guten Dinge sind drei. U scho wieder hed eina apissen. 

Jetz sii mmer zfride gsii und hein ufgheerd fischen, mier hei ja fir jeda e Forälla im Rucksack gchäben. Jetz hei mmer grateburgered, waa mmer die Fisch wellen gan bräglen. Sofort sii mmer einig worden, uf ds Bletschli ga Zmittag chochen, u zwar Forälla mid Spaghetti.

Mier hein grad der diräkt Wäg gnuun u sii dir d Felsen uuf us der Schlucht obsi gchlättered uf ds Bletschli. In der Ziit sii mier Bueben flink gsiin wen es Wisel. Mier hein niena Gfahr gsehn u chenne chlättere wien e Chatz. Der Underschied von iis Bueben zun er Chatz: Mier hein keiner Chralle gchäben u halt mit de Fingeren gued am Felsen miessen häben. Voller Zueversicht sii mier in däm Bletschlistubeli achoon u der Meinig gsiin, das mier es feins Zmittag chennen chochen. 

I ha Spriissleni gspalten uf em Schiitstock fir azfiiren, Ruedi isch mid dem Wirzen von de Fische beschäftigita gsiin und ischt na Wasser zum Troog. Aber äs hed anders selle choon! In der Ziit hed mu vom Bletschlistubeli i Wang usi gsehn bis dert, wa der Wäg us em Wald uusachund. Där Waldeggen hei mmer von däm Ziitpunkt a, wa mer sii im Bletschlistubeli achoon, under Kontrolla gchäben. Von däm Waldeggen ischt e gwissi Gfahr uusggangen. S hätt ja epper chenne cho u de wän nes där ganz Spuk uuschoon. Hiit isch dert als uberwaggses mid Fichten und Loubholz, mu gsehd keiner hundert Meter wiit. Uf jede Fall isch die Gfahr choon u mier hein miessen d Flucht ergriifen.

I han der Ofen no nid agfiireta gchäben, toucht in däm Waldeggen en Maan uf, en Mensch, u das ischt mii Vater gsii. Was tonders wollt jetz där hiit uf em Bletschli, hani grad teicht. Mier hein sofort alls zämegruumd, d Felläde hei mer umhi zuetaan am Hittli, d Tiir bschlossen u siin ab wie d Fiirwehr, der gliich Wäg zrugg, wa mer sii choon. Hiit chennti mu dert nimme louffen, s ischt alls verwachses mid Gschtripp, we mier däm sägen. Mu seid geng, nidsi chlätteren siig schwiriger wan obsi. Irgendwie hei mmer s gschafft u sii nach einer Stund Fuessmarsch daheimen achoon.

Jetz hei mmer doch umbedingt wellen die Forälli bräglen. Aber äs hätt s ja niemmer sellen merken. In der Buuden, wen mier däm Ruum hei gseid, hed s Hiiffen Sache gchäben fir z bruuchen. Under anderem o en elekterischi Chochblatta. Aber jetz hei mmer no en Bratpfanna bbruucht. I ha d Idee gchäben, u zwar han i mi siiferli i d Chuchi vor Grosmueter gschlichen, und ha ra us nem Schaft en Bratpfanna gnuun. Jetz endlich hein mier mid Fischbraten chennen afaan. Wa mmer Schmutz, Salz u Pfäffer hei har gchäben, das weis i nimme. Spaghetti hei mmer niena har uberchoon, und i d Chuchi ra ga reichen wä z riskant worden, si hätten is ja chennen druberchon.

Mier hein due halt Forälli natur zmittagned, ohni Täller, Gabla und Mässer, mid Holzsteblenen wie d Chinesen. Aber äs isch nes doch no eina druber gliffen, wa mer eso richtig siin am manschen gsiin. Chund doch uf ds mal Unkel Chrigul zur Tiir inha u seid: «Bueben, warann siid er?» Är hed grad eis i d Pfanna ggugged, niid gseid un ischt umhi ggangen. Äs ischt stills bbliben, Chrigul ischt nes nid ga verraten. Är hed eppa teicht, mier heigen die Fisch in em Comestibel-Gschäft gchouft. Mid dem Entsorgen von de Fischgrät ischt e scheenna, spannenda Fischertag ohni Padänt z End ggangen.